طراحی شهری
آناهیتا آزادگر؛ هانیه یوسفی شهیر
چکیده
همه‌گیری به معنای اپیدمی گسترده بیماری‌های مسری به‌طور هم‌زمان در چندین قاره جهان است، با آغاز همه‌گیری کووید- 19 همه مناسبات جهانی ازجمله مسائل شهری دچار دگرگونی عظیمی شدند و با تعطیلی برخی کسب‌وکارها، مدارس و دانشگاه‌ها و دیگر مکان‌های عمومی، شهرها سکوتی طولانی‌مدتی را تجربه کردند. با توجه به اهمیت مبحث پاسخ‌دهی فضاهای ...
بیشتر
همه‌گیری به معنای اپیدمی گسترده بیماری‌های مسری به‌طور هم‌زمان در چندین قاره جهان است، با آغاز همه‌گیری کووید- 19 همه مناسبات جهانی ازجمله مسائل شهری دچار دگرگونی عظیمی شدند و با تعطیلی برخی کسب‌وکارها، مدارس و دانشگاه‌ها و دیگر مکان‌های عمومی، شهرها سکوتی طولانی‌مدتی را تجربه کردند. با توجه به اهمیت مبحث پاسخ‌دهی فضاهای شهری (خیابان‌ها) و ضرورت انجام چنین مطالعاتی در حوزه برنامه‌ریزی شهری، مرتبط با شرایط ایجادشده درنتیجه بیماری‌های همه‌گیر، مقاله پیش رو به دنبال بررسی تأثیر بیماری‌های همه‌گیر به‌طور خاص کووید- 19 بر برنامه‌ریزی شهری و شهرسازی ازلحاظ بازنگری بر طراحی فضاهای شهری از بُعد پاسخ‌دهی خیابان‌ها در شرایط اوج بیماری بامطالعه نمونه‌های بین‌المللی و تحلیل آن‌ها با ماتریس سوات و تکنیک QSPM در راستای یافتن راهبردهایی جهت افزایش پاسخ‌دهی این فضاها در کلان‌شهر تبریز در شرایط ویژه ذکرشده است. تجزیه‌وتحلیل شاخص‌های موردنظر، بر اساس روش در پیش‌گرفته شده این پژوهش نشان داد که رویکرد، جهت بهبود شرایط خاص همه‌گیری‌ها در این حوزه باید با توجه بیشتر به نقاط قوت موجود و بهره‌برداری از فرصت‌ها دنبال شود، همچنین مؤلفه‌های فاصله‌گذاری، محدود کردن دسترسی سواره، تقویت حالت‌های فعال و افزایش دسترسی به فضاهای سبز به‌عنوان مؤثرترین شاخص‌های این پژوهش معرفی می‌شوند.
